تأثیر سن ازدواج، الگوهای همسرگزینی و تفاوت سنی زوجین بر کیفیت زندگی زناشویی زنان شهر تهران

امروزه، با گذر جوامع از مرحله سنتی و جمع‌گرا به مرحله مدرنیته و فردگرا، شاهد افزایش سن ازدواج (و خصوصاً در میان بانوان) و تمایل به همسرگزینی بر اساس انتخاب فردی هستیم. از طرف دیگر، همچنان شاهد افزایش نارضایتی، ناسازگاری، بی تعهدی، طلاق و به‌طورکلی؛ کاهش کیفیت زناشویی زوج‌ها هستیم که موجب آسیب به کانون گرم و مقدس خانواده و پیکره اجتماع می‌گردد. این پژوهش باهدف بررسی تأثیر سن ازدواج، تفاوت سنی و سبک‌های همسرگزینی، بر کیفیت زندگی زناشویی زنان متأهل شهر تهران صورت پذیرفت. طرح پژوهش از نوع علّی مقایسه­ای می­باشد. جامعه­ی آماری پژوهش حاضر زنان تهرانی‌اند که ۴۰۰ نفر از آن‌ها با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس غیر احتمالی و با مراجعه به پارک‌های عمومی در سطح شهر تهران انتخاب شدند و به مقیاس کیفیت زناشویی، فرم تجدیدنظر شده (RDAS) و پرسش‌های مرتبط با الگوهای همسرگزینی و سن ازدواج، پاسخ دادند. از یافته‌های قابل توجّه این پژوهش می‌توان به تأثیر منفی ازدواج در سنین نوجوانی و ازدواج بر اساس سبک‌های همسرگزینی‌ای که به نوعی با اجبار همراهند بر کیفیت زندگی زناشویی اشاره کرد. هم‌چنین در این پژوهش نشان داده شد که تفاوت سنی زوجین تأثیر معناداری بر کیفیت زندگی زناشویی ندارد.